บทที่ 586

ค่ำคืนดึกสงัดได้ทอดตัวลง ปกคลุมคลับเฮาส์ด้วยม่านแห่งความเงียบงัน

โจเซฟนั่งอยู่บนโซฟาหนังเนื้อนุ่ม ในมือถือแก้วไวน์แดงทับทิม เสื้อเชิ้ตลายทางสีดำที่เขาสวมใส่ในค่ำคืนนี้ ปลดกระดุมคอสองสามเม็ด เผยให้เห็นความสง่างามแบบสบายๆ บนใบหน้าที่หล่อเหลาแต่แฝงแววอมทุกข์ ใบหน้าของเขาคือภาพวาดแห่งอันตรายอันยากจะต้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ